Simon Moro uczestniczył w ponad dwudziestu wyprawach alpinistycznych. Co roku przygotowuje kilkadziesiąt prelekcji i pokazów slajdów we Włoszech i za granicą. Mimo tego nie zamierzał napisać książki o swoich doświadczeniach. Dopiero echo tragicznej wyprawy na Annapurnę w 1997 roku zrodziło w nim potrzebę szczegółowego przypomnienia sobie wszystkiego, co poprzedzało wypadek. Autor pragnął wskrzesić wspomnienia spędzonego w górach, pełnego wyrzeczeń i wysiłku grudnia 1997 roku, a także wielomiesięcznych przygotowań, na które składały się treningi, liczne spotkania i kontakty z potencjalnymi sponsorami. Najlepszym sposobem przeprowadzenia takiej analizy i reflekcji było przelanie wszystkiego na papier. Spisał zachowane w pamięci obrazy siebie i towarzyszy feralnej wyprawy, a przede wszystkim pochodzącego z Kazachstanu alpinisty, Anatolija Bukriejewa. Bukriejew, wybitny wspinacz, zdobywca jedenastu ośmiotysięczników, w tym niektórych kilkukrotnie, laureat nagrody im. Davida A. Sowlesa za akcję ratunkową na Mount Everest w 1996 roku, miał 39 lat, gdy pierwszego dnia świa Bożego narodzenia - 25 grudnia 1997 roku - zginął na południowych stokach Annapurny. Książka "Kometa nad Annapurną" jest śladem, jaki Anatolij Bukriejew udzielił autorowi, a także swoistym hołdem złożonym wsztstkim, dla których wspinaczka przeastała już być tylko sportową pasją, a przekształciła się w jedyny sposób na życie...

Ta książka powstała w ekstremalnych warunkach: podczas dramatycznej zimowej wyprawy na Nanga Parbat (8126 m. n.p.m.), jeden z najniebezpieczniejszych ośmiotysięczników. W czasie krótkich przerw we wspinaczce Simone Moro opowiada w niej o swoich wyczynach, które zelektryzowały himalaistyczny świat. W tym o wejściu na Mount Everest i zejściu z niego w 48 godzin oraz o trzech pierwszych zimowych wejściach na ośmiotysięczniki: Sziszapangmę (2005), Makalu (2009) i Gaszerbrum II (2011). Dzięki nim Moro to dziś najgłośniejsze nazwisko w himalaistycznym świecie. Ten bibliotekarz, trener pływania i oficer włoskiej armii jest znany nie tylko z brawurowych wyczynów, ale też z bohaterstwa. Został laureatem nagrody Fair Play za to, że zrezygnował ze zdobycia Lhotse, by ratować brytyjskiego himalaistę Toma Mooresa. W książce wśród ludzi, którzy byli jego mistrzami, jednym tchem wymienia Jerzego Kukuczkę i polskich prekursorów zimowej wspinaczki: Krzysztofa Wielickiego, Macieja Berbekę, Artura Hajzera oraz Andrzeja Zawadę. Opowiada również o wyprawie, w której zginął jego wspinaczkowy partner i przyjaciel Anatolij Bukriejew.