Dwanaście scenek rozgrywających się w różnych porach roku, w których biorą udział buldożek Toby i kot Kiki oraz, epizodycznie, On i Ona, czyli właściciele tej parki, a także bezimienna, acz niezwykle rasowa suczka. Miejscem akcji jest po części miejski dom, a po części wiejska posiadłość opiekunów czworonogów. Bardzo sympatyczna, pełna wdzięku i nieco staroświecka książeczka, napisana typowym dla Colette stylem. Kiki to zapewne Ślimaczek z Klaudyny, a Toby - buldożek Annie z ostatniego tomu powieści. Odnajdujemy charakterystyczne dla Colette spojrzenie na psy i koty, których naturę autorka bardzo dobrze zna. Pośród czułych portretów i rozbrajających konwersacji dwójki pupilów są też i mroczniejsze akcenty, scenki dowodzące bezbronności i wrażliwości zwierzęcej psychiki. Dialogi zwierząt stają się pretekstem do refleksji nad życiem, starością, wojną oraz relacjami międzyludzkimi, przyjaźnią i miłością. Jest to debiut pisarski Colette, który pozwolił młodej autorce podążyć własną. Dowodzi mistrzowskiego zmysłu obserwacji i wielkiego talentu.

Mondo, cygański chłopiec, pojawia się znikąd i wypytuje obcych, czy przypadkiem nie zechcieliby go adoptować. Lullaby pewnego dnia postanawia, że już nigdy nie pójdzie do szkoły. Daniel chce iść w ślady Sindbada Żeglarza. Jon wspina się na szczyt wygasłego wulkanu. Niewidoma Petite Croix przyjaźni sie z pszczołami... Dzieci z opowiadań Le Clézia stają się przewodnikami po krainach wyobraźni. Zabierają nas do świata mitu, gdzie rządzą pradawne siły natury i mistyczna duchowość, o których dawno zapomnieli racjonalni, pragmatyczni, przywiązani do dóbr materialnych ludzie Zachodu. W każdej z ośmiu opowieści Le Clézio daje wyraz swojej fascynacji dziecięcą niewinnością i mądrością, zrozumieniem dla tego, co potężne, pierwotne i wieczne.