Gdyby cofnąć czas i przenieść się do Warszawy lat międzywojennych, miasto zachwyciłoby nas, zdumiało, ale i przeraziło. Książka Marii Barbasiewicz to fresk pokazujący stolicę w czasach II Rzeczypospolitej. Metropolię pulsującą życiem, lecz pełną kontrastów, piękną i brzydką zarazem. Zamożną i ubogą. Jej centrum to wspaniałe witryny sklepów, tłumy w kawiarniach i cukierniach, nowoczesna architektura i przestrzeń, która piękniała z każdym rokiem. Przedwojennna Warszawa była sercem życia artystycznego, intelektualnego, naukowego oraz politycznego Polski. Doskonałe kabarety, nowoczesna architektura, nowe dzielnice otaczajće pierścieniem XIX-wieczne miasto.Jednocześnie w tym mieście wciąż ogromne były obszary biedy, nie brakowało ulic, gdzie gnieździli się w ciasnocie, przedmieść przypominających miasteczka z drewnianymi domkami. Warszawa przed 1939 rokiem to także gęsto zamieszkana dzielnica północna, światowa stolica języka jidysz - egzotyczna dla mieszkanców innych części kraju. Autorka książki snuje przed nami fascynującą opowieść o świecie, który druga wojna światowa skazała na zagładę. Jerzy S. Majewski