Żona. Matka. Córka. Tylko, co zrobić, kiedy ma się tego wszystkiego serdecznie dosyć? Dawno, dawno temu Jacks Morgan miała marzenia. Chciała zostać spełnioną kobietą sukcesu i podróżować po świecie. Marzyła też o domu z widokiem na morze, w którym spędzałaby długie noce z ukochanym, wpatrując się w rozgwieżdżone niebo. Jednak życie przyniosło coś zupełnie innego. Najpierw pojawiła się Martha, później na świat przyszedł Jonty. Następnie u matki Jacks zdiagnozowano chorobę Alzheimera i starsza kobieta musiała przenieść się do córki. Wszyscy mieszkają w ciasnej, acz urokliwej posiadłości z widokiem na morze i choć taras małego domu pęka w szwach, to Jackie sprawiła, że to miejsce jest azylem bezpieczeństwa i miłości. Ceną, jaką przyszło jej ponieść, było porzucenie młodzieńczych marzeń. Obecnie największym pragnieniem Jacks jest pomoc dzieciom, aby nie zmarnowały swojej szansy na lepszą przyszłość. Skoro Martha, jej idealna córka, dostała się na studia i spełnia marzenia, to chyba jej wyrzeczenia były czegoś warte, prawda?

Kiedy Andrea Gillies wraz z mężem, trójką dzieci i teściami przeprowadzała się do dużego wiktoriańskiego domu położonego w jednym z odległych zakątków na północy Szkocji, nie miała pojęcia, jak niezwykłe czeka ich doświadczenie. Opiekując się chorą na alzheimera teściową, Gillies towarzyszyła jej w szczególnej podróży - w przejściu z realnego świata do alternatywnej rzeczywistości demencji.Opiekunka to nie tylko opowieść o życiu w cieniu alzheimera, to także sprawozdanie z fascynującego śledztwa, które odsłania mechanizmy rozwoju choroby. To książka, która stawia przed nami najbardziej fundamentalne pytania: Kim jesteśmy? Czy nadal będziemy sobą, jeśli zostaniemy pozbawieni wspomnień? Czym jest ludzka dusza?Ta książka to pamiętnik z kilku lat opieki nad chorą na alzheimera, który daje nam szansę wejścia w świat cierpiącego człowieka i zrozumienia go. To także przejmujący opis prób radzenia sobie z uciążliwymi objawami choroby i emocjami, które pojawiają się w czasie wieloletniej opieki nad bliskim. Dzięki Opiekunce możemy zobaczyć, jak inni radzą sobie w tym nowym, zmienionym przez chorobę świecie.Alicja Sadowska, Prezes Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Chorobą AlzheimeraTo nie jest dziennik młodej Brytyjki z czasu opieki nad teściową pogrążającą się w otchłani choroby Alzheimera. A przynajmniej nie tylko. To też książka o poszukiwaniu człowieczeństwa - w płatach czołowych mózgu, w hipokampie, bo przecież nie w sercu, choć - jak zauważa autorka - to ten mięsień zwykło się uważać za mieszkanie duszy. Wszystko w porządnej, niemal popularnonaukowej obudowie. To także książka o poszukiwaniu człowieczeństwa w sobie.Kiedy tytułowa opiekunka Andrea namawia chorą Nancy do zdjęcia trzech swetrów w upał albo myje ją z ekskrementów, to ważne jest, jak się z tym czuje Nancy, ale ważniejsze, jak się z tym czuje Andrea. Autorka opisuje to bez litości - dla siebie i dla czytelnika.

Autentyczna historia walki o szczęście i zdrowie dziecka, które inaczej rozumie świat. Opowieść o samotności, ale przede wszystkim o nadziei. I o miłosci przez duże M - wielkiej, prawdziwej, bezwarunkowej - uświadamiającej czytelnikowi wagę każdej przeżytej chwili. Jeśli twoje dziecko zajmują nieustannie te same czynności, nie lubi przytulania, unika ludzi, wybierając zabawki lub zwierzęta, a na domiar złego wszyscy dookoła twierdzą, że jest źle wychowane - uważaj! Powodem kłopotów może być autyzm. Rodzina zostaje z problemem sama, a lekarze i pedagodzy nie potrafią albo nie chcą pomóc. Ale nie poddawaj się! Tak jak mama Michała, która wierzy, że się uda. Wbrew wszystkiemu i wszystkim.

LISA NIEMI i PATRICK SWAYZE byli małżeństwem przez trzydzieści cztery lata. Poznali się w szkole tańca prowadzonej przez matkę Patricka; mieli wtedy po kilkanaście lat. On nieco starszy, trochę próżny i zarozumiały, ona - śliczna, zamknięta w sobie i jakby zdystansowana, nie zamierzała wzorem koleżanek czcić go niczym nieziemskie bóstwo. Choć w ich długim małżeństwie, tak jak w wielu innych, zdarzały się okresy burzliwe, spowodowane stresem i rozmaitymi kłopotami, ale nawet wtedy było ono partnerstwem dwojga ludzi o wspólnych zainteresowaniach i twórczych pasjach. W słowach małżeńskiej przysięgi, Lisa przyrzekła swemu mężowi, że go "nie opuści aż do śmierci". Ile młodych par zastanawia się, co te słowa naprawdę znaczą, ile wypowiada je z pełną świadomością? Ta książka to bardzo osobista opowieść o wspólnym życiu, o zmaganiach z chorobą, walce z własną słabością żeby przetrwać kolejny dzień, nie pogrążając się w rozpaczy, o uzdrawiającej sile czasu, który z każdym dniem łagodzi ból po stracie.