Didier Eribon dorastał w biednej francuskiej robotniczej rodzinie, nie akceptującej jego homoseksualności. Jako młody chłopak zerwał ze swoim środowiskiem, by za wszelką cenę zacząć żyć innym życiem. Po latach wraca do rodzinnego domu i musi na nowo skonfrontować się ze swoją kondycją. Decyduje się wypowiedzieć to, czego przez całe życie się wstydził: mówi o biedzie, społecznym upokorzeniu, wykluczeniu. Przedstawia historię swojego awansu społecznego, a także losy rodziców i bliskich, którym, mimo prób, nie udało się zmienić statusu. Szuka odpowiedzi na pytania: jaka jest dziś sytuacja klasy robotniczej? Dlaczego jego bliscy głosują na prawicę? Jakie bariery muszą pokonać dzieci z rodzin o niskim kapitale społecznym? Na czym w praktyce polega społeczne uznanie?Ta znakomicie napisana książka pomaga zrozumieć wiele aktualnych zjawisk polityczno-społecznych. Jest też rzadkim przykładem tekstu, w którym na równych prawach współistnieją odwaga intymnego wyznania i wnikliwa analiza socjologiczna.