Nie tylko pamięć ludzka, pamięć o starej Warszawie, powoli zanika - to w końcu proces naturalny. W tym mieście o niezwykłym życiorysie zniknęło na zawsze wiele budynków, pomników, zmieniły się perspektywy. (...) Warszawa przekazuje nam swój obraz od połowy XIX wieku, właśnie od narodzin fotografii (która), jak całe miasto, w znaczącej swej części uległa zniszczeniu. (...) Uszanujmy to, co pozostało. Pochylmy głowy nad tą częścią, która już umarła, ale cieszmy się też z widoku ocalonych murów, bo one są częścią nas samych. [Olgierd Budrewicz]