Tubylewicz i bohaterowie jej wywiadów zastanawiają się nad tym, czym samotność jest, czym bywa, co nas w niej przeraża, a co cieszy, dlaczego za nią tęsknimy i dlaczego przed nią uciekamy, jak nas zmienia, jakie stawia przed nami wyzwania. Wiele tu subiektywnych głosów i perspektyw - pełna uniwersalność i kopalnia wiedzy o różnicach kulturowych. Autorka opowiada o szwedzkich singlach, rodzinach, indywidualizmie, a także o szwedzkiej duchowości, która realizuje się najlepiej w samotności na łonie natury. Wraz ze swoimi rozmówcami dochodzi do wniosku, że to introwertykom łatwiej jest odnaleźć życiowe zadowolenie, ale jednocześnie zastanawia się, dlaczego wszechobecna tolerancja nie chroni przed poczuciem osamotnienia. Czy w naszym świecie jest miejsce dla samotności Pippi Langstrump i poety noblisty, któremu nagle zabrakło słów? W książce przeczytamy nie tylko o różnych spojrzeniach na temat samotności, ale także o podóżach autorki w poszukiwaniu związanych z nią krajobrazów. Poetyckim i pięknym wizualnie uzupełnieniem tej historii są zdjęcia jej syna Daniela Tubylewicza z tak malowniczych miejsc jak Farö, Gotlandia, Österlen i Bohuslän.