"Piękni dwudziestoletni" to autobiografia Hłaski napisana na trzy lata przed tajemniczą śmiercią autora. Jest to pozycja, w której autor jawi się jednym z bohaterów, o jakich pisał - prześladowany widmem beznadziejności, człowiek skrzywdzony, niezrozumiany, bez pretensji do naprawiania świata. Łączył w sobie filmowy magnetyzm, jaki podziwiał u Jamesa Deana - buntownika bez powodu, Humphreya Bogarta - ironicznego cynika, Marlona Brando - samotnika i outsidera czy Orsolna Wellesa - młodego, genialnego twórcy. Łączył i zarazem dawał wiele od siebie. Pozostał jednak samotny przez piękne dwadzieścia lat swojego życia.