| 970 | _ _ | a "Tonący w deszczu krajobraz pozbawiony zarówno życia, jak i konkretnych kształtów. Płaskie wrzosowiska, upstrzone kępami drzew, mokradła" - to pejzaż "Chemii śmierci", pierwszego bestsellera Simona Becketta z genialnym antropologiem sądowym doktorem Davidem Hunterem."Wszędzie wokoło leżały ludzkie ciała w różnym stanie rozkładu" - to Trupia Farma, sceneria "Szeptów zmarłych"."Targana sztormem, odcięta od świata i sparaliżowana śmiertelnym strachem wysepka" - to "Zapisane w kościach".I znowu "W wołaniu z grobu": ponure torfowiska i wrzosowiska, i mgła...I teraz "Rany kamieni". I słońce, pola, pszeniczne łany, strumyk, zagajnik. Wszystko zastygłe w bezruchu. Obezwładnia nas upał. I osacza cisza. W ten idylliczny krajobraz wjeżdża luksusowym audi na oparach benzyny narrator. Ale to nie doktor Hunter. Nie wiemy - i prawie do końca się nie dowiemy - kim jest. Wiemy, że ucieka. I że się boi. Panicznie się boi. A my razem z nim. I o niego. Choć wcale nie wiemy - i prawie do końca się nie dowiemy - czy jest ofiarą, czy może mordercą..."Rany kamieni" - tu wszystko jest inne: bohater, sceneria, tylko Beckett jest taki sam: Mistrz wyrafinowanej prozy, oszczędnych środków, bogatego języka, plastycznych opisów. Mistrz emocji, mistrz nastroju, strachu i tajemnicy. |
