Pewnego dnia Zoe Fitzgerald Carter dowiaduje się, że jej piękna, inteligentna, niezależna matka, zmęczona chorobą Parkinsona, postanawia zakończyć swoje życie. Chce, żeby jej trzy córki były wtedy przy niej. Przerażona perspektywą utraty matki i prawnymi konsekwencjami uczestnictwa w jej samobójstwie, Zoe robi wszystko co w jej mocy, żeby odwieść matkę od tych planów. Ale Margaret nie rezygnuje. Pragnąc pozostać "dobrą córką" Zoe wchodzi w konflikt z dwiema starszymi siostrami, które zawsze miały trudniejsze stosunki z matką. Trzy kobiety zastanawiają się, czy i w jaki sposób pomóc Margaret i kto powinien zostać z nią do końca, odsłaniając historię rodziny i wspomnienia z dzieciństwa, zdominowanego przez elegancką matkę i niewiernego ojca. Dylematy pokolenia, które jednocześnie opiekuje się podupadającymi na zdrowiu rodzicami i swoimi małymi dziećmi, pozwalają spojrzeć z nowej perspektywy na debatę o pomocy w eutanazji. Niedoskonałe zakończenie to pokrzepiająca historia kobiety, zdeterminowanej, żeby umrzeć na własnych warunkach i rodziny, która musi pogodzić się z jej decyzją.

Zaczęło się przy Tiergartenstrasse 4 w Berlinie, skąd kierowano zbrodniczą akcją, w ramach której zamordowano kilkadziesiąt tysięcy osób. Łatwość, z jaką zrealizowano to przedsięwzięcie, zaskoczyła nawet jego organizatorów. W latach 1939-1945 zabito w sumie około dwustu tysięcy Niemców. Ofiary ginęły w komorach gazowych, były rozstrzeliwane, głodzone lub trute. Zabójcami byli naukowcy, lekarze, pielęgniarze, przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, ochrony zdrwowia i pracy, policja. Działali wpół jawnie, ale w centrum społeczeństwa. Wielu Niemców popierało zabijanie "darmozjadów". Tylko nieliczni potępiali, inni milczeli. Dopiero dziś, po kilkudziesięciu latach z zapomnienia wyłaniają się ci, którzy musieli umrzeć, ponieważ ktoś uznał ich życie za "bezwartościowe".

Lekarze, którzy zostali zbrodniarzami. Sympatyczny elegancik Karl Brandt oraz nielubiany flejtuch Theo Morell to dwaj lekarze, którym Adolf Hitler bezgraniczne ufał. Pierwszy był lekarzem przybocznym, towarzyszył dyktatorowi w podróżach, w razie wypadku gotów operować w każdych warunkach. Drugi był jego lekarzem osobistym, znał nawet najbardziej sekretne wybryki organizmu Adolfa i wstydliwe tajemnice jego ciała. Łączyła ich wzajemna niechęć i zaciekła rywalizacja o względy "pacjenta A." Bartosz Wieliński śledzi jednak losy nie tylko dwóch najbliższych Hitlerowi doktorów, ale także wielu kluczowych postaci nazistowskiego środowiska medycznego, które przedłożyły wierność zbrodniarzowi ponad misję leczenia i ratowania ludzkiego życia. Wszyscy oni byli uwikłani w działanie śmiercionośnej machiny nazistowskiego systemu. W pasjonującej książce autor łączy kropki i pokazuje, jak karierowiczostwo, żądza władzy i poczucie bezkarności stworzyły państwowy program mordowania niepełnosprawnych intelektualnie dzieci, eutanazji ludzi obciążonych chorobami dziedzicznymi, borykających się z nałogami lub cierpiących na ataki padaczki, czy wreszcie zabijania ciężko rannych żołnierzy "niewartych" transportu do szpitali i leczenia, a następnie otworzyło drogę do bestialskich eksperymentów medycznych na więźniach obozów koncentracyjnych.