Historia Janki Lewandowskiej, która jako jedyna kobieta została zamordowana w Katyniu. Córka generała Dowbor-Muśnickiego, głównodowodzącego w Powstaniu Wielkopolskim, wychowana w tradycji wolnościowej, wyruszyła na wojnę 3 września 1939 roku, a 17 września wraz z kolegami dostała się do sowieckiej niewoli i została internowana w obozie w Kozielsku. Przybyła tam, jako cywil, ale została promowana na podporucznika pilota. Generał Henryk Minkiewicz, który objął dowództwo w obozie, powiedział, że stała się przykładem odwagi i wsparcia dla innych jeńców w Kozielsku. Nazywano ją nawet Matką Boską Kozielską. Zamordowana została w Katyniu 22 kwietnia, w dniu swoich 32. urodzin. Książka o Janinie Lewandowskiej była mi pisana. Już na początku lat dziewięćdziesiątych rozpoczęłam poszukiwania materiałów na jej temat. W trakcie poszukiwań dotarłam do notatek, które prowadzili jeńcy w czasie pobytu w Kozielsku, i to do ostatniej chwili, już w Lasku Katyńskim. Stały się one moim głównym źródłem, z którego czerpałam, pisząc opowieść o Jance. Przetrwały w ziemi i zostały odkopane wraz z ich autorami. Pierwszy raz zdarzyło się w mojej długiej karierze pisarskiej, aby łzy płynęły mi z oczu w trakcie pracy nad książką. Niestety, nie odnaleziono zapisków Janki. Starałam się je sobie wyobrazić, opierając się na faktach, które jedynie fabularyzowałam. Maria Nurowska

Jak nie zmarnować sobie życia? Z profesorem Zbigniewem Lwem-Starowiczem rozmawiamy o tym, że na poczucie szczęścia składają się bardzo drobne sprawy: uśmiech kochanej osoby, przystrzyżony trawnik, dobra składanka muzyczna w samochodzie, makaron z oliwkami, kieliszek wina, taniec (do tańczenia profesor potrafi przekonywać z wielkim żarem), telefon od przyjaciela, planowanie kolejnego wyjazdu - może być na koniec świata, a może być na wieś na Podlasiu. Pytamy, co profesor robi, żeby utrzymać równowagę po męczącym dniu. Jak radzi sobie ze stresem? Co myśli o cierpieniu i śmierci? Dlaczego nie warto być na diecie? Czy w samotności można odnaleźć szczęście? Co daje nam kontakt z naturą i dlaczego trzeba koniecznie pielęgnować swoją wrażliwość?

Kilka lat temu w serwisie YouTube pojawił się film przedstawiający niezwykłego człowieka, Kevina Richardsona - opiekuna zwierząt w jednym z południowoafrykańskich rezerwatów. Film ujawniał kulisy pracy Richardsona. Choć to jedne z najniebezpieczniejszych zwierząt na świecie, Kevin jakby nic sobie z tego nie robił: patrzył im prosto w oczy, chodził wśród nich na czworakach i bawił się z nimi, a niektóre całował w czubek nosa. Film szybko zdobył sobie niebywałą popularność, a Richardson stał się fenomenem na międzynarodową skalę.Na kartach książki Richardson usuwa się w cień i pozwala zaistnieć przede wszystkim swoim przyjaciołom. Czytelnik pozna Napoleona i Tau, dwa lwy nazywane przez Kevina jego braćmi, niesamowitą Meg - lwicę, która nauczyła się pływać, i walecznego Tsavo, który ciągle ma z autorem na pieńku.Richardson opisuje także prace nad filmem fabularnym zatytułowanym Biały lew i dzieli się przemyśleniami na temat hodowli tych zwierząt oraz polowań na nie, odbywających się do dziś w RPA. Wraz z powieściopisarzem Tonym Parkiem, Richardson wnika w psychikę wielkich, niebezpiecznych kotów i prezentuje czytelnikowi świat widziany oczami owych niezwykłych afrykańskich drapieżników.Kevin Richardson jest opiekunem zwierząt i znawcą ich zachowań - samoukiem. Pracuje w rezerwacie Kingdom of the White Lion. Występował w programach telewizji CBS oraz NBC i jest producentem filmu fabularnego Biały lew, w którym występują prawdziwe lwy. Mieszka w Republice Południowej Afryki.Tony Park, rozdarty pomiędzy Afryką a ojczystą Australią, jest autorem sześciu innych książek osadzonych w afrykańskich sceneriach; są wśród nich tytuły takie jak Ivory, Silent Predator oraz African Sky. Więcej informacji o Tonym oraz jego dziełach znajdziesz na stronie www.tonypark.net.