My, ludzie z początku XXI wieku, żyjemy w straszliwym pędzie. W pogoni za materialnymi dobrami, statusem, karierą, rzadziej za szczęściem. Ale także w ucieczce przed cierpieniem, samotnością, niespełnieniem własnych oczekiwań. To sprawia, że coraz więcej ludzi sięga po różnego rodzaju "wspomagacze". Między innymi po narkotyki. Stąd zwiększające się problemy, jakimi są narkomania i jej skutki. Bazując na doświadczeniu zdobytym w trakcie długoletniej pracy z osobami nałogowo zażywającymi narkotyki, autorzy opisują w tej książce proces uzależnienia i wszystko, co się z nim wiąże, zagadnienie narkomanii zaś pokazują wszechstronnie - nie stroniąc od nawet drastycznych sformułowań. Nie jest to jednak zbiór rad i przestróg. To swego rodzaju poradnik, zawierający zarówno wyniki badań naukowych, jak i obserwacje czerpane bezpośrednio z życia oraz wypowiedzi osób uzależnionych.

Powieść o miłości, o bardzo trudnych relacjach między matką, córką i ojcem. O narkomanii, gdzieś w tle - cichej i mało widocznej, bez przesytu makabrycznych scen. Książka o poszukiwaniu siebie, odkrywaniu własnej kobiecości, z przynależnymi jej atrybutami: macierzyństwem, czułością, delikatnością. Po samotnym dzieciństwie i nieudanym małżeństwie Magda ponownie wychodzi za mąż. Związek stanowi dla obojga spokojną przystań, w której bez wielkiej namiętności żyją jakby obok siebie. Choć w sercu kobiety czasami pojawia się tęsknota do wielkiej miłości, szaleństwa, zapomnienia - Magda łatwo radzi sobie z emocjami, tłumiąc je w sobie. Ich pozornie idealny świat zdaje się legnąć w gruzach, kiedy nastoletnia córka, nie radząc sobie z atmosferą osamotnienia w rodzinnym domu, popada w uzależnienie od narkotyków. Dla Magdy będzie to impuls, który być może popchnie ją ku zmianom. Do czego będzie skłonna się posunąć dla dobra swojego dziecka?

Słyszysz? Możesz powstać z cmentarza! Ja powstałem do życia, by pasją zarażać!Bałem się. Potwornie się bałem. Ojca, który nie skąpił pasa. Matki, która wybrała alkohol zamiast swoich dzieci. Opiekunów w pogotowiu opiekuńczym. Wychowawców w domu dziecka. Braku akceptacji. Chciałem zabić ten strach, przestać go czuć! Zacząłem kraść, bo chciałem być taki jak koledzy. Zacząłem pić, zacząłem ćpać. Gdzieś miałem naukę, bo kim ja mogłem zostać. Od małego słyszałem tylko: "Skończysz jak matka." Słyszałem to tak często, że aż sam w to uwierzyłem. Wtedy, gdy byłem już na dnie i myślałem, że gorzej być nie może, zmarła mi mama, zmarł mi tata. Zrozumiałem, że nie mogę żyć tak jak oni! Że nie jestem na to skazany, bo to ja wybieram swoją przyszłość. To nie było proste. Ciągle nie jest, ale dziś już wiem, że jest możliwe. Możliwe jest powstanie z cmentarza. Teraz chcę Wam o tym opowiedzieć. Poznajcie moją historię i zacznijcie żyć z pasją!Dobromir "Mak" Makowski - raper, inicjator spotkań z zakresu profilaktyki uzależnień RapPedagogia, mąż i ojciec trójki dzieci.